اینترنت چیزها یا IoT یک سیستم کامپیوتری محاسباتی، ماشینهای مکانیکی و دیجیتال، اشیاء، حیوانات یا افرادی است که با شناسه های منحصر به فرد (UID) ارائه شده اند و توانایی انتقال داده ها را بر روی یک شبکه بدون نیاز به انسان به صورت منفرد به تعامل انسان یا انسان به کامپیوتر ختم می شوند. یک چیز در اینترنت اشیاء از مواردی مانند یک فرد با ایمپلنت قلب نظارت، یک حیوان مزرعه با فرستنده biochip، یک خودرو که دارای سنسور است که برای هشدار به راننده هنگام کم بودن فشار محیطی ساخته شده اند و یا هر گونه عامل طبیعی یا انسان تشکیل می شوند که می تواند یک آدرس IP اختصاص برای انتقال داده روی شبکه را داشته باشد. سازمانها در صنایع مختلف به طور فزاینده ای از IoT استفاده می کنند تا کارآمدتر عمل کنند، بهتر مشتریان را درک کنند و برای ارائه خدمات به مشتریان بهبود یابند، که در نهایت بهبود تصمیم گیری و افزایش ارزش کسب و کار را به دنبال خواهد داشت.

تاریخچه IoT

کوین اشتون، یکی از بنیانگذاران مرکز خودکار شناسایی (Auto-ID Center) در MIT، ابتدا در سال 1999 در مورد معرفی محصولاتش در Procter & Gamble (P & G) به اینترنت اشیاء اشاره کرد و اظهار کرد: با توجه به P & G اشتون در سخنرانی خود، "اینترنت چیزها" را به منظور جلب روند جدیددر سال 1999 و به عنوان موضوع آینده استفاده کرد. ایده برای شروع این کار مدیریت اعضای انجمن با استفاده از ID هایی بود که توانایی استفاده از رادیو فرکانس های RFID را داشتند. IoT از همگرایی فن آوری های بی سیم، سیستم های میکرو الکترومکانیکی (MEMS)، سرویس های میکروسکوپی و اینترنت تکامل یافته است. همگرایی به تجزیه سوله ها بین تکنولوژی عملیاتی (OT) و فناوری اطلاعات (IT) کمک کرده است، به طوری که داده های تولید شده توسط ماشینی بدون ساختار را برای تجزیه و تحلیل و بینش برای بهبود پیشرفت ها، تحلیل می کند. اگر چه Ashton اولین اشاره را به اینترنت اشیا کرد،اما ایده دستگاه های متصل شده است از دهه 1970، تحت اینترنت تعبیه شده و تحت محاسبات فراگیر قرار گرفته بود. اولین دستگاه اینترنت اشیا، برای مثال، یک دستگاه آشپزی در دانشگاه کارنگی ملون در اوایل دهه 1980 بود. با استفاده از وب، برنامه نویسان می توانند وضعیت دستگاه را بررسی و تعیین کنند که آیا می تواند یک نوشیدنی سرد در انتظار آنها باشد یا نه، اگر تصمیم بگیرند که به سمت دستگاه بروند یا نه. IoT از ارتباطات ماشین به ماشین (M2M)، یعنی دستگاههایی که از طریق یک شبکه بدون تعامل انسان ارتباط برقرار می کنند، تکامل یافته است. M2M اشاره به اتصال دستگاه به سوریس ابری، مدیریت آن و جمع آوری داده ها دارد. اینترنت چیزها نیز گسترش طبیعی SCADA (کنترل نظارت و کسب اطلاعات)است، یک دسته از برنامه های کاربردی نرم افزار برای کنترل فرآیند، جمع آوری داده ها در زمان واقعی از مکان های از راه دور برای کنترل تجهیزات و شرایط است. سیستم های SCADA شامل قطعات سخت افزاری و نرم افزاری می باشند. سخت افزار اطلاعات را به رایانه منتقل می کند که دارای نرم افزار SCADA است و پس از آن پردازش شده و به موقع ارائه می شود. تکامل SCADA چنین است که سیستم های SCADA در اواخر نسل به سیستم های IoT نسل اول تبدیل شدند. با این حال، مفهوم اکوسیستم IoT تا اواسط سال 2010 تا زمانی که بخشی از آن، دولت چین اعلام نکرده بود، اعلام کرد که IOT در اولویت استراتژیک خود در برنامه پنج ساله خود قرار می دهد.

چگونه IoT کار می کند

اکوسیستم IoT شامل دستگاه های هوشمند مبتنی بر وب است که از پردازنده های جاسازی شده، سنسورها و سخت افزار ارتباطی برای جمع آوری، ارسال و به کار بردن اطلاعاتی که از محیط آنها به دست می آورند استفاده می کنند. دستگاه های IoT داده های سنسورها را جمع آوری می کنند با اتصال به دروازه میانی Gateway داده ها را به فضای ابر منتقل می کنند تا تجزیه و تحلیل شوند. گاهی اوقات این دستگاه ها با دیگر دستگاه های مرتبط ارتباط برقرار می کنند و بر اطلاعاتی که از یکدیگر دریافت می کنند عمل می کنند. دستگاهها اکثریت کار را بدون دخالت انسان انجام میدهند، اگرچه افراد میتوانند با دستگاهها تعامل داشته باشند - به عنوان مثال، آنها را تنظیم، دستورالعملها و یا دسترسی به دادهها میگذارند. پروتکل های اتصال، پروتکل های شبکه و ارتباطات مورد استفاده با این دستگاه های دارای قابلیت های وب به طور عمده به برنامه های خاص IoT بستگی دارد.

مزایای IoT

اینترنت چیزها به سازمان ها مزایایی می دهد و آنها را قادر می سازد تا:

• فرایندهای کلی کسب و کار خود را نظارت کنند

• تجربه با مشتری را بهبود بخشند

• صرفه جویی در وقت و پول کنند

• افزایش بهره وری کارکنان را به دنبال داشته باشند

• ادغام و سازگاری مدل های کسب و کار را در پیش گیرند

• تصمیمات کسب و کار بهتر را اتخاذ کنند

• و در نهایت درآمد بیشتری کسب کنند

IoT شرکتها را تشویق می کند تا راه هایی را که به کسب و کارها، صنایع و بازارشان می آیند بازنگری کنند و به آنها ابزارهایی اضافه کنند که برای بهبود استراتژی های کسب و کار خود کاربرد دارند.  

برنامه های IoT مصرف کننده و سازمانی

به عنوان مثال، در بخش مصرف کننده، خانه های هوشمند که با ترموستات هوشمند، لوازم هوشمند و گرمایش متصل شده، روشنایی و دستگاه های الکترونیکی می توانند از راه دور از طریق رایانه ها، تلفن های هوشمند یا سایر دستگاه های تلفن همراه کنترل شوند. دستگاه های پوشیدنی با سنسورها و نرم افزار می توانند داده های کاربر را جمع آوری و تجزیه و تحلیل کنند، پیام ها را به فن آوری های دیگر در مورد کاربران ارسال کنند تا زندگی کاربران را راحت تر و راحت تر کند. دستگاه های پوشیدنی نیز برای ایمنی عمومی مورد استفاده قرار می گیرند - برای مثال، بهبود زمان پاسخ اولین پاسخ دهندگان در شرایط اضطراری با ارائه مسیرهای بهینه شده به محل یا ردیابی علائم حیاتی کارکنان ساختمان یا آتش نشانان در شرایط تهدید کننده زندگی.